Twintig jaar oud, drie gebroken ruggenwervels en een toekomst in een rolstoel: dat was het oordeel van de artsen na Daves motorcrossongeluk in december 2014. Hij legde zich daar niet bij neer. ‘Ik was rustig en weet nog dat ik dacht: ik heb een keuze. Of ik geef op, of ik kijk wat ik nog wél kan.’
Tien jaar later is Dave opnieuw topsporter, dit keer als handbiker, en werkt hij als coach persoonlijk leiderschap en weerbaarheid. Zo ontmoette hij ook tegelbaas Patrick de Winter. Er ontstond een hechte band én een sponsordeal. Nu traint Dave, gesteund door TGLS, voor de Paralympische Spelen van 2028: ‘De financiële hulp is fijn, maar samenwerken met passievolle, gelijkgestemde mensen is goud waard.’
Topsportmentaliteit
Na het ongeluk en de diagnose stippelde Dave vrijwel meteen een nieuwe koers uit met dezelfde mentaliteit die hem motorcrosskampioen had gemaakt. Opgeven was in ieder geval geen optie: hij wilde revalideren en zien hoe ver hij kon komen. Patrick: ‘Nou is tegelzetten natuurlijk geen topsport, maar die mentaliteit herken ik. Als we ons ergens aan committeren, dan gaan we ervoor. Hoe dan ook.’
Na een lange revalidatieperiode herstelde Daves linkerbeen volledig en zijn rechter voor zo’n dertig procent. Genoeg om weer te staan en te bewegen, maar met blijvende beperkingen. Het fysieke herstel was zwaar, maar de mentale omslag bleek nog zwaarder: ‘Als topsporter was ik gewend om naar dat ene doel toe te werken. Een ongeluk? Vervelend, maar gewoon doorgaan.’ Die houding hield hem aanvankelijk op de been, maar bleek niet toereikend. ‘Als je leven overhoop wordt gegooid, vraagt dat om een herkadering van wie je bent, wat je doet en wat je belangrijk vindt.’
Vrede sluiten met jezelf
Voor Dave betekende die herkadering het vinden van een nieuwe passie en vrede sluiten met zijn ‘nieuwe’ zelf. ‘Dat vond ik moeilijker dan het feit dat ik niet meer kon lopen en crossen.’ Ook hier ziet Patrick een link met zijn bedrijf: ‘Jezelf opnieuw uitvinden is een vorm van flexibel meebewegen. In het geval van Dave met de omstandigheden, in ons geval met het project en de wensen van onze opdrachtgever.’
Een jarenlang proces van persoonlijke ontwikkeling volgde, steeds met de focus op wat nog wél mogelijk was. Zijn interesse in menselijk gedrag groeide: ‘Waarom ging ik er zo mee om, terwijl anderen die veerkracht niet kunnen opbrengen?’ Hij koos voor een studie Toegepaste Psychologie en werd coach bij Unbreakable Academy. Zo ontmoette hij Patrick, en wat begon als coachingstraject groeide uit tot een partnerschap dat een belangrijke rol speelt in zijn sportieve ambities.
Aanvulling, geen invulling
Na zijn ongeluk probeerde Dave verschillende sporten, van rolstoelbasketbal en -tennis tot zitskiën. Pas bij het handbiken vond hij opnieuw de drive die hij als motorcrosser kende: ‘De intensiteit en de snelheid spraken me direct aan.’ In 2018 begon hij serieus te trainen, maar de twijfel bleef: was dit echt een nieuwe weg, of een terugval in de voor hem zo vertrouwde topsportmentaliteit? Door gesprekken en zelfreflectie besefte Dave dat sport voor hem een aanvulling moest zijn, geen invulling. Niet zijn hele identiteit, maar een onderdeel ervan. Vanaf dat moment durfde hij zijn nieuwe ambitie uit te spreken: deelname aan de Paralympische Spelen van 2028 in Los Angeles.
Samen kom je hoger
Patrick had zoveel respect voor de passie waarmee Dave zijn nieuwe uitdaging aanging, dat hij besloot hem via TGLS te sponsoren. Die financiële steun is onmisbaar, maar het gaat voor beide heren om meer dan dat: het belang van positieve relaties en de kracht van samenwerken. ‘Alleen ga je harder, maar samen kom je verder.’ ‘En hoger, in de woorden van de tegelsherpa’, voegt Patrick toe. Dave waardeert het team dat om hem heen staat, van sponsors tot specialisten, nu meer dan ooit. ‘Mensen met dezelfde passie, normen en waarden. Dat zie ik ook terug in Patrick en wat hij doet. Als ik bijvoorbeeld een racerapport naar hem opstuur, krijg ik altijd een trotse mail terug.’
Vakmanschap verbindt
Om zich te kwalificeren voor de Paralympische Spelen moet Dave bij de eerste vier eindigen in de World Cups in België en Italië. Dat doel vraagt om meer dan trainingsuren alleen: elk detail moet kloppen. Daarom investeert Dave in een professionele handbike, specialistische onderdelen, de juiste voeding en begeleiding van een coach. Al deze stappen in het proces verbinden hem met de mensen die hem onderweg steunen. ‘Ik weet inmiddels dat ik het niet alleen hoef te doen. Juist door anderen erbij te betrekken, mensen met dezelfde passie, kom ik vooruit.’ Voor Dave zijn vakmanschap en samenwerking geen bijzaak meer, maar de basis voor een topprestatie.
Trots met een vleugje Hollandse nuchterheid
Natuurlijk hoopt Dave in 2028 aan de Paralympische Spelen mee te doen. Dankzij de steun van onder meer TGLS komt dat doel een stukje dichterbij. Maar minstens zo belangrijk vindt hij de manier waarop hij er naartoe werkt: met balans, rust en trots op het proces zelf. Zijn Hollandse nuchterheid helpt daarbij: gewoon kalm blijven in hoogte- én dieptepunten. ‘Of ik straks in Los Angeles aan de start sta, weet ik niet. Maar ik weet wel dat ik trots ben op hoe ik dit pad bewandel, en met wie. En dat is minstens zo waardevol als het resultaat.’